Մի օր կենդանաբանական այգու կապիկները որոշեցին ճանաչողական ճանապարհորդություն կատարել: Գնացին, գնացին, կանգ առան ու հարցրին.
– Ի՞նչ է երևում:
– Առյուծի վանդակը, փոկի ավազանն ու ընձուղտի տունը:
– Ի՜նչ մեծ է աշխարհը, ու ինչքա՜ն շատ բան ես իմանում` ճնապարհորդելով:
Շարունակեցին ճանապարհն ու կանգ առան միայն կեսօրին:
– Հիմա ի՞նչ է երևում:
– Ընձուղտի տունը, փոկերի ավազանն ու առյուծի վանդակը:
– Ի՜նչ տարօրինակ է աշխարհը, ու ինչքա՜ն շատ բան ես իմանում` ճանապարհորդելով:
Նորից ճանապարհ ընկան ու կանգ առան միայն արևամուտին:
– Իսկ հիմա, ի՞նչ է երևում:
– Առյուծի վանդակը, ընձուղտի տունն ու փոկերի ավազանը:
– Ի՜նչ ձանձրալի է աշխարհը. միշտ նույն բաներն են հանդիպում. ու ճանապարհորդելը ոչ մի բանի պետք չէ:
Այս պատմություն կապիկների մասին է ,որոնք որոշեցին ճանապարհորդել ամբողջ աշխարհով։Նրանք անընդհատ պտտվում էին և նույն վայրում հայտնվում։Սկզբում իրեոնց համար շատ հետաքրքրի էր,բայց հետո ձանձրացան և իրենց համար դարձավ անհետաքրքիր աշխարհը։
Իմ սիրելի հատվածը
– Ի՜նչ ձանձրալի է աշխարհը. միշտ նույն բաներն են հանդիպում. ու ճանապարհորդելը ոչ մի բանի պետք չէ:
